Διατάσεις και πρόληψη τραυματισμών

Ένα βασικό ερώτημα που απασχολεί όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό, είναι κατά πόσο οι διατάσεις βοηθούν στην πρόληψη των τραυματισμών.

Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Ακαδημία Ορθοπεδικών Χειρουργών, οι τραυματισμοί που προέρχονται από αθλητικές δραστηριότητες, εκτός από την ταλαιπωρία που προκαλούν στον αθλητή, έχουν και οικονομικό αντίκτυπο στην κοινωνία, κόστους 28 δις δολαρίων το χρόνο (επισκέψεις σε ιατρούς, χειρουργεία, φυσικοθεραπείες, επείγουσες επισκέψεις σε νοσοκομεία, κ.α.). Επίσης, έρευνες έχουν δείξει πως τραυματισμοί προερχόμενοι από αθλητική δραστηριότητα είναι μία από τις κύριες αιτίες εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας (Emery et al, 2007).

Άρα είναι κατανοητή η ανάγκη για αναζήτηση τρόπων που θα συμβάλουν στη μείωση των τραυματισμών. Ένας εξ’ αυτών είναι η πρόληψη. Παρακάτω θα δούμε εάν οι διατάσεις πριν την αθλητική δραστηριότητα είναι ικανές να βοηθήσουν στην πρόληψη ενός τραυματισμού.

Μια συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας που πραγματοποιήθηκε το 2014 από την Julia Lewis, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι άτομα που κανουν διατάσεις μειώνουν τις πιθανότητες τραυματισμών συγκριτικά με άτομα που δεν κάνουν διατάσεις.

Διατάσεις ως μέρος της προθέρμανσης

Σε σχέση με την προηγούμενη παράγραφο, όταν η διάταση αποτελεί μέρος της προθέρμανσης, θα πρέπει να γίνεται προσεκτικά και να αποφεύγεται η υπερδιάταση. Δηλαδή θα πρέπει να πραγματοποιείται μέχρι το σημείο που το αίσθημα της διάτασης μετατρέπεται σε αίσθημα πόνου  (Hartig & Henderson, Am J of Sports Med 1999, Pope et al. Med and Sci in Sports and Exercise1999).

Έτσι, οι βαλλιστικού τύπου διατάσεις προτείνονται για την προθέρμανση καθώς υπάρχουν και δεδομένα που δείχνουν πως οι κλασσικές διατάσεις πριν από την άσκηση μπορούν ακόμα και να αυξήσουν τις πιθανότητες για κάποιο τραυματισμό (Weldon, Hill, Manual Therapy 2003).

Τα διατακτικά προγράμματα που γίνονται μετα την ασκηση (στατικές διατάσεις) είναι ικανά να βοηθήσουν στην πρόληψη τραυματισμών (πχ. Μυϊκών θλάσεων) σύμφωνα με κλινικά δεδομένα.

Προσαρμογή διατάσεων

Πιο συγκεκριμένα, τα προγράμματα διατάσεων πρεπει να προσαρμόζονται σε κάθε άθλημα, ώστε να μειώνεται όσο το δυνατόν περισσότερο, η πιθανότητα τραυματισμού. Έτσι, πρέπει να περιέχουν ασκήσεις με σκοπό την προετοιμασία συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων που βρίσκονται σε υψηλό ρίσκο τραυματισμού κατά τη διάρκεια της προπόνησης.

Αυτό μπορεί να εξηγηθεί εύκολα καθως προετοιμάζοντας μια ομάδα μυών, τους προετοιμάζουμε για την προπόνηση που θα ακολουθήσει και έτσι αποκτούν την ικανότητα να αντέχουν σε μία έντονη διάταση κατά την αθλητική δραστηριότητα, που σε άλλες περιπτώσεις θα οδηγούσε σε τραυματισμό.

Γενικό ζέσταμα

Παρ’ όλα αυτά, οι ερευνητές δηλώνουν πως και ένα γενικό «ζέσταμα» των μυών πριν από την αθλητική δραστηριότητα μπορεί να προσφέρει θετικά αποτελέσματα στη μείωση των τραυματισμών.

Χρήσιμα για τις διατάσεις

Κλείνοντας, σας παραθέτουμε κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για τις διατάσεις:

• Οι στατικές διατάσεις είναι προτιμότερο να γίνονται μετά την αθλητική δραστηριότητα ώστε να επιτευχθεί το μέγιστο όφελος της διάτασης και να συμβάλλουν στην πρόληψη των τραυματισμων.
• Η πραγματοποίηση τριών σετ από 30 δευτερόλεπτα στατικών διατάσεων έχει παρατηρηθεί πως οδηγεί σε αύξηση του μήκους των  μυών. Αυτή η αύξηση διατηρείται για 24 ώρες μετά το πρόγραμμα διατάσεων (Weijer et al, 2003).

Βιβλιογραφια
1. American Academy of Orthopaedic Surgeons ( 2013 ).
Research priorities for the unifi ed orthopaedic research agenda . Retrieved June 19, 2014, from http://www.aaos.org/research/documents/URA_Public.pdf
2. Emery , C. A. , Rose , M. S. , McAllister , J. R. , & Meeuwisse , W. H. ( 2007 ). A prevention strategy to reduce the incidence of injury in high school basketball: A cluster randomized controlled trial . Clinical Journal of Sports Medicine , 17 ( 1 ), 17.
3. Julia Lewis (2014). A systematic literature review of the relationship between stretching and athletic injury prevention. Orthopedic nursing. Volume 33, number 6.
4. de Weijer VC, Gorniak GC, Shamus E. The effect of static stretch and warm-up exercise on hamstring length over the course of 24 hours. J Orthop Sports Phys Ther 2003; 33 (12):727-33